Spiritualiteit en een diagnose! Eindelijk vrijheid!
In het afgelopen jaar heb ik de diagnose ASS (Autisme Spectrum Stoornis) gekregen en ik merk dat hier toch wel een stigma op rust. Laten we het onbegrip voor ASS achterwege laten, dan krijg ik toch ook vaak een stellige ‘ik geloof niet in diagnoses’ of ‘waarom moet iedereen iets mankeren’ – mening naar mijn hoofd geslingerd. Deel jij deze mening, dan is deze blog ‘spiritualiteit en een diagnose’ voor jou! Of ben je zelf zoekende, dan hoop ik dat dit je tot nieuwe inzichten leidt. Hierbij wil ik uitleggen waarom mijn diagnose mij juist uit mijn beperking heeft geholpen en de weg naar vrijheid heeft geopend.
Spiritualiteit en een diagnose
Persoonlijke groei
Of we het willen of niet, we hebben allemaal te maken met maatschappelijke verwachtingen waar we bewust of onbewust naar handelen. Sommige overtuigingen zijn ons met de paplepel ingegeven en daardoor moeilijk te onderscheiden als aangeboren of aangeleerde eigenschappen.
Ik dacht altijd dat ik heel sociaal was, of beter gezegd, die verwachting had ik van mezelf waardoor ik die verwachting ook bij anderen creëerde. Zo begon ik aan de kappersopleiding, met de droom om daarna een eigen salon te openen. Eenmaal in een kapperszaak lukte het me niet eens een gesprek gaande te houden en voelde ik mij na de eerste klant al volledig uitgeput.
Het resultaat was dat ik vaak commentaar kreeg, dat ik mensen moest ‘vermaken’, dat ik niet goed bij het team paste en wel eens in een conflict terechtkwam. Als ik dan naar huis ging voelde ik mij altijd rot, kennelijk had ik het niet goed gedaan en voldeed ik niet aan de verwachtingen van mezelf en de ander. De volgende keer zou ik ‘zus en zo’ anders doen.. Die lat hoger leggen, nog verder verwijderd van mezelf om maar te voldoen. Nu denk ik… Had ik maar geweten wat ik nu weet… dan had ik hele andere keuzes gemaakt, wat had mij dat een hoop leed bespaard.
Door te weten wat je niet kunt, ligt er ineens een heel duidelijk gebied open van dat wat je wel (heel goed) kunt. En het beste is nog; je hoeft er geen bergen voor te verzetten, geen masker voor op te zetten. Wat een verademing!
Nu zit je in het gebied waar je je authentieke zelf kunt zijn en dat zorgt voor het volgende…
Spirituele groei
Hoe mooi is het dat wanneer je dichter bij je authentieke zelf bent, je ook ruimte krijgt om op spiritueel niveau te groeien. Persoonlijk geloof ik sterk in ‘schaduwwerk’, iets wat in hekserij voorkomt. Schaduwwerk betekent dat je de ‘donkere zijde’ van jouw zijn leert kennen en omarmt, je angsten onder ogen komt, jezelf op ieder vlak lief leert hebben. Mijn diagnose heeft die weg voor mij geopend; ik leer mezelf op een hele andere manier kennen en mijn valkuilen te omarmen.
Voor mijn diagnose was ik uiteraard ook op spiritueel gebied bezig, maar ik miste de diepgang. Het was of ik niet tot de kern kon komen, het was oppervlakkig en ik kon niet echt de diepte ingaan. Dit kwam doordat er nog een rem op mijn gevoelswereld zat. Ik kon mijn eigen demonen nog niet onder ogen komen, waardoor ik mezelf eigenlijk niet echt kende. Nu de puzzel is gelegd, ervaar ik veel meer rust en ruimte en hoef ik dingen niet meer te forceren.
Maar je kunt niet spiritueel zijn als je gelooft in een diagnose!
Ja natuurlijk kun je wel spiritueel zijn en tegelijkertijd een diagnose hebben, hoezo niet? Mijn brein werkt anders, dat komt onder andere doordat bepaalde stoffen juist wel of niet worden aangemaakt. Hiermee word je geboren, net zoals iemand blind of doof ter wereld kan komen. Dat maakt iemand niet minder spiritueel of wat dan ook maar. Als je die gedachte ooit hebt, dan mag je van mij aannemen dat die overtuiging juist de beperking is en niet de diagnose waar je over oordeelt.
Dat je altijd mag leven volgens je blauwdruk en in contact staat met je authentieke zelf!
Stay Magical!
Liefs,
Tamara
Spiritualiteit en een diagnose
